Być wędrownikiem to niemała sztuka, a dostępna tylko dla tych, którzy posiadają prawdziwie harcerską postawę. Wędrownikowi nie wystarcza znajomość miejsca zamieszkania, wędrownika ciekawi świat, wędrownik, patrząc w swą przyszłość, pragnie odnaleźć własną ścieżkę.
Nie każdy harcerz to wędrownik, ale każdy wędrownik to harcerz. Zainteresowany wszystkim co dookoła niego, nie tylko blisko. Wędrownik nie ogranicza się niczym, działa rozwojowo i przyszłościowo. Jest świadomym poszukiwaczem.
Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.
Wędrówka nie ogranicza się w żadnym wypadku tylko do dosłownego rozumienia tego słowa. Wędrówka to sztuka uważnego kroczenia przez życie - rozumnie stawiając stopy. Refleksyjna natura wędrownika, umiejętność zatrzymania się w biegnącym świecie, pozwala na przyjrzenie się światu dokładniej. Współistnienie w grupie z ludźmi, empatia, zdolność odnalezienia ukojenia pośród przyrody.
Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc.
Wędrownik stara się zawsze - za każdym razem w każdej sytuacji, bez wyjątków - podejmować wyzwanie czynienia dobra dla innych ludzi.
Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.
Tempo życia wędrownika wyznaczają mu ciągle to nowe wyzwania, chęć sprawdzenia się, pomocy, rozwoju. Wędrownik podnosi sobie poprzeczkę, mierzy coraz dalej w działaniach, wciąż zwiększa własny potencjał możliwości. Nie osiada na laurach sukcesów, nieprzerwanie podąża naprzód, nie zatrzymuje się ani nie zniechęca a dzięki nowościom - nigdy nie nudzi co skutkuje pozytywnym nastawieniem do świata i dostrzeganiem jego niebanalnej atrakcyjności przez innowacje.
Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.
Wędrownik potrafi ciekawić się światem. Zgłębia naturę szczęścia dzięki swojej spostrzegawczości. Jest zadowolony z życia, osiąga spełnienie i satysfakcję.
Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.
Wędrówka nie polega jedynie na stawianiu przed sobą na przemian lewej i prawej nogi, ale używaniu podczas kroczenia naprzód wszystkich zmysłów - nasłuchiwaniu, rozglądaniu się, smakowaniu, dotykaniu i wąchaniu. Dobry poszukiwacz tropiący wszystkimi dostępnymi zmysłami wynosi z wędrówki o wiele więcej niż przebyty dystans - pozostawia za sobą szlak na którym jest wspominany, że przechodził. Wędrownik nie żyje obok ludzi ale wśród nich, jest otwarty, pogodny a zarazem czujny i gotowy na różnorakie warunki działania. Jest wędrownikiem. Jest harcerzem.
Nie każdy harcerz to wędrownik, ale każdy wędrownik to harcerz. Zainteresowany wszystkim co dookoła niego, nie tylko blisko. Wędrownik nie ogranicza się niczym, działa rozwojowo i przyszłościowo. Jest świadomym poszukiwaczem.
Wędrowanie to znacznie więcej niż przemierzanie kilometrów czy wytrwałość fizyczna. To sztuka wchłaniania życia, które nas otacza, to oczy i uszy otwarte, to tajemnica współodczuwania przyrody i człowieka. Wędrówką nie będzie przyspieszony tupot nóg, nadmiar krzykliwego humoru, lecz właśnie cisza wśród ciszy lasu, skupienie wobec wschodów czy zachodów słońca. To wyczucie wędrownik łatwo odszuka w sobie.
Wędrówka nie ogranicza się w żadnym wypadku tylko do dosłownego rozumienia tego słowa. Wędrówka to sztuka uważnego kroczenia przez życie - rozumnie stawiając stopy. Refleksyjna natura wędrownika, umiejętność zatrzymania się w biegnącym świecie, pozwala na przyjrzenie się światu dokładniej. Współistnienie w grupie z ludźmi, empatia, zdolność odnalezienia ukojenia pośród przyrody.
Wędrownik - jest zawsze gotów nieść pomoc.
Wędrownik stara się zawsze - za każdym razem w każdej sytuacji, bez wyjątków - podejmować wyzwanie czynienia dobra dla innych ludzi.
Wędrownik - jest przyjacielem całego świata. Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno.
Tempo życia wędrownika wyznaczają mu ciągle to nowe wyzwania, chęć sprawdzenia się, pomocy, rozwoju. Wędrownik podnosi sobie poprzeczkę, mierzy coraz dalej w działaniach, wciąż zwiększa własny potencjał możliwości. Nie osiada na laurach sukcesów, nieprzerwanie podąża naprzód, nie zatrzymuje się ani nie zniechęca a dzięki nowościom - nigdy nie nudzi co skutkuje pozytywnym nastawieniem do świata i dostrzeganiem jego niebanalnej atrakcyjności przez innowacje.
Wędrownik - spostrzega urok życia wszędzie, gdziekolwiek się znajdzie, gdyż odkrywa to, czego inni w pozornej monotonii codziennych dni dopatrzyć się nie umieją. Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek.
Wędrownik potrafi ciekawić się światem. Zgłębia naturę szczęścia dzięki swojej spostrzegawczości. Jest zadowolony z życia, osiąga spełnienie i satysfakcję.
Wędrownik - stale uprawia wędrówki, wędruje w zimie, w lecie, na wsi, w mieście, tropi miejsca, gdzie może być pożyteczny. Drogę jego wędrówki wyznaczają wartości zawarte w Prawie i Przyrzeczeniu Harcerskim.
Wędrówka nie polega jedynie na stawianiu przed sobą na przemian lewej i prawej nogi, ale używaniu podczas kroczenia naprzód wszystkich zmysłów - nasłuchiwaniu, rozglądaniu się, smakowaniu, dotykaniu i wąchaniu. Dobry poszukiwacz tropiący wszystkimi dostępnymi zmysłami wynosi z wędrówki o wiele więcej niż przebyty dystans - pozostawia za sobą szlak na którym jest wspominany, że przechodził. Wędrownik nie żyje obok ludzi ale wśród nich, jest otwarty, pogodny a zarazem czujny i gotowy na różnorakie warunki działania. Jest wędrownikiem. Jest harcerzem.